යෙහෙළියට පෙම් බැන්ඳා

කට්ටිය ඉතින් කොහොමද....මගෙ කලින් කථාවට..ඔව් ඔව් අර බූට් කථාව තමා...ඒකට සෑහෙන හොද ප්‍රතිචාර ලැබුණා. ඒක කියවපු අය මම ගැන එක එක විදියට හිතන්න ඇති, ඒක සාධාරණයයි....

මම අද කියන්න යන්නෙ ඒ කළින් කථාවෙ අන්තිමට කියලා තියෙන ශෙරීන් ගැන.......අම්මෝ මට මේක නම් මතක් වෙනකොටත් සෑහෙන්න දුකයි......

කමක් නෑ මෙන්න ස්ටෝරි එක....කියවලම බලන්න....

මට මේ සිද්ධිය උනෙත් අර කලින් සිද්ධිය උන තැනදිම තමා. ඒ කථාවෙ කථා නායිකාව ඒ කියන්නෙ ශෙරීන්, එයා හිටියෙ අපේ පන්තියෙ. අපේ පන්තියෙන් හිටියෙ ළමයි 25ක් විතර එතනින් කොල්ලෝ 4යි. මායි නුවනයි, මහේශ්ලා දෙන්නයි (නිකං මහේශ්, මාළු මහේශ්....හික්..).

ඔය ශෙරීන් කියන්නෙ ඒ හිටපු ගෑණූ ළමයි අතරේ මගෙ හොදම යාළුවා. මගෙ අර කළින් හුටපටේදී මගෙ ළඟින්ම ඉදගෙන මට ලොකූ අස්වැසිල්ලක් උනෙ මෙයා. මට ශෙරීන් ගැන ඒ දවස්වලත් හිතේ ආදරයක් නොතිබුණා නෙමෙ, ඒත් ඒ ආදරයට වඩා යාළුකම දැනෙන්න අරන් තිබුනේ..

ඔය අතරෙ තමයි ශෙරීන්ගෙන් එයාට නෑදෑවෙන අයියා කෙනෙක් යාළු වෙන්න ඇහැව්වෙ. ඒ හැමඳේකටමත් උදව් කලෙත් මම. කොටින්ම කිව්වොත් එයා ඒ කොල්ලව ඉස්සෙරලාම හම්බවෙන්න ගියෙත් මාත් එක්ක....එයා මට ෆුල් සප් එක මම එයාට ෆුල් සප් එක. ඔන්න ඔහොම තමා ඒ දවස්වල කාලය ගෙවිලා ගියේ...

කොහොමින් කොහොම හරි මගෙ අර හුටපටේ නැත්තටම නැති උණා. ඒ අතරේ ශෙරීන්ගෙ හුටපටෙත් අහවර වෙලා. එයාම තමා මට කිව්වෙ ඒ ඔක්කොම ඉවරයි කියලා. ඔය අතරේ අපි කර කර හිටිය කෝස් එකේ කාලේ ඉවර උණා. ඊට පස්සෙ තිබුනේ කොහෙ හරි තැනක මාස 6ක කාර්යස්ථ පුහුණුවක්. අපි කට්ටියම ඒකට තෝරා ගත්තේ කුලියාපිටියෙ තියෙන වයඹ විශ්වවිද්‍යාලය. ශෙරීන් ගියෙ කුලියාපිටියේ විදුලිබල මණ්ඩලේට.

ඔහොම මාස 2ක් 3ක් ගතවෙලා ගියා. මේ වෙනකොට මමත් තනිකඩයා ශෙරීනුත් තනිකඩයි. මගෙ හිතේ දැන් ශෙරීන් ගැන ලොකූ ආදරයක් ඇති වෙලා තිබුනේ. ඒත් මට ඒක එයාට කියන්න ගැලපෙන වෙලාවක් ලැබුනේ නෑ..මම ඔය ගැන අපේ කාටවත් කියලා තිබුනේත් නෑ, අඩු තරමෙ නුවන්ටවත් මම මේ ගැන කිව්වෙ නෑ..

එත් එක දවසක් අපි උදේ බස් එකෙ එනකොට..(එදා හිටියෙ මායි සචිනි අක්කයි විතරයි). සචිනි අක්කා මගෙන් එකපාරටම ඇහුවා "මලීලී ඔයාගෙ හිතේ ශෙරීන් ගැන මොකක් හරි දෙයලක් තියෙනවා නේද ?" කියලා. මට එක පාරටම හිතා ගන්න බැරි උණා මෙයා කොහොමද මේක දැන ගත්තෙ කියලා. මම ඇහුවා කොහොමද ඇයි එහෙම කියන්නෙ කියලා. එයා කිව්වෙ "නෑ බං ඒක උබේ හැසිරීමෙන් මට කියන්න පුළුවන්" කියලා. මමත් බොරු කිව්වෙ නෑ...මාත් කිව්වා "ඔව් අක්කෙ එහෙම දෙයක් මගේ හිතේ තියෙනවා ඒත් මට ඒක එයාට කියා ගන්න බැරුවයි ඉන්නේ" කියලා.

එයා කිව්වා "කමක් නෑ ටිකක් ඉවසලා ඉන්න මමත් එයාට මේ ගැන කියන්නම්" කියලා....

දවසක් සචිනි අක්කා මම නැති වෙලාවක ශෙරීන්ට මම ගැන කියලා තියෙනවා. මම ඒක දන්නේ පස්සේ. ඒත් එදා ශෙරීන් ඒ ගැන කිසි දෙයක් කියලා නෑ. පස්සෙ දවසක අපිට කලින් එන්න චාන්ස් එක ලැබුනා. ඊට අපි ශෙරීන්ටත් කෝල් එකක් දීලා එන්න කියලා කට්ටියම කුලියාපිටියෙන් බස් එකට නැග්ගා. එදා මම ශෙරීන්ට මගෙ හිතේ තිබුණූ ඔක්කෝම දෙවල් එකක් නෑර කිව්වා. මම කුලියාපිටියෙ ඉදන් කුරූණෑගලටම එනකන් 40KM කථා කලා..එයා එ දේවල් ඔක්කෝම අහගෙන හිටියා මම අන්තිමට බස් එකෙන් බහින්න ලෑස්ති වෙලා ඇහුවා ඔයා මොකක්ද මේ ගැන කියන්නෙ කියලා. එයා කිව්වෙ "මට මේකට මෙහෙම උත්තරයක් දෙන්න බෑ, හොදට හිතලා බලන්න ඕනේ" කියලා විතරයි..

ඔය විදියට කාලේ ගෙවිල ගියා මට ශෙරීන්ගෙන් මේ ඒ වෙනකොටත් උත්තරයක් ලැබුණේ නෑ. හැමදාම හවසට හම්බෙනවා. ඒත් එයා වෙනදා වගේ හිනා වෙලා කෑ ගගහා නෙමෙ හිටියෙ. බොහෝම අහින්සක විදියට පැත්තට වෙලා කල්පනා කර කර තමා හිට්යේ. දවසක් මම හවස බස් එකෙ එනකොට එයා ලඟට ගිහින් ඇහුවා "ඔයා මොකද මම අහපුදේට කියන්නේ" කියලා... මගෙ මූණ දිහා ටිකක් වෙලා බලන ඉදලා කිව්වා "මට එහෙම සම්බන්ධයක් පටන් ගන්න බෑ..ඔයා මගේ හොදම යාළුවා මම කොහොමද ඔයා දිහා මගේ boy friend විදියට බලන්නේ, මට ඒක කරන්න බෑ කියලා".

ඊට පස්සෙ උනේ මොනවද කියලවත් බස් එක කුරූණෑගලට එනවවත් මට මතක නෑ. මම ගොඩාක් ලොකු දුකක් දැනුනේ..

ඊට පස්සෙ කාලයක් මම ශෙරීන් ඒ හවසට යන බස් එකෙ ගියේ නෑ. මම ගියේ ඊට පස්සෙ යන බස් එකේ. මම තනියම නිසා නුවනත් මාත් එක්කම ආව හැමදාම. පස්සෙ මට සචිනි අක්කා කීවා මට එයාලත් එක්ක ඒ බස් එකේ යන්න එන්න කියලා, මම ඇයි එහෙම කියන්නෙ කියලා අහපුවාම එයා කිව්වෙ "නෑ මල්ලී ශෙරින් හැමදාම බස් එකට නැගපු ගමන් අහන්නේ කෝ ඔයා කියලා" එයත් ඉන්නෙ හරිම අප්සට් එකෙ කියලා. මම ඒක නිසාම ඒ බස් එකෙ යන්න ගත්තා. ඒත් වෙනදා වගේ කට්ටියත් එක්ක විහිලුවෙන් නෙමෙ. මම බස් එකට නැගලා ඉස්සරහටම ගිහින් වාඩි වෙලා යනවා. මේ කට්ටිය ඔක්කොම යන්නේ පිටිපස්සෙ සීට් එකේ..

මම හැම වෙලේම කල්පනා කලේ මට උනේ අල්ලපු වත්තත් නෑ පය ගහපු වත්තත් නෑ වගේ වැඩක්ද කියලා. මට හිටිය හොදම යාලූවත් නෑ එයාගෙ ආදරයත් නෑ...ඒත් එහෙම උනේ නෑ දවසක් ශෙරීන් මගෙ ලගට ඇවිත් කිව්වා. මම ඔයාට බෑ කිව්වට ඔයා හැමදාමත් මගේ හොදම යාළුවා තමා කියලා.. ඒ වචනෙ නිසා මට මගේ හිත ටිකාක් හරි හදා ගන්න පුළුවන් උනා...

ඔය විදියට කාලය ගත වෙලා ගියා අපී එකට හිටිය මාස 6 ගතවෙලා ඉවර උනා. මට ඊට පස්සෙ එකම එක දවසක් ශෙරීන්ව හම්බ උණා. එයා එතකොටත් කා එක්කවත් යාලූවෙලා නෑ. ඒත් හිටියට වඩා ගොඩාක් ලස්සන වෙලා...

ඒ හම්බුනට පස්සෙ මම හදාගෙන හිටිය හිත ආයෙ කැඩුනා. මට ඇයි ශෙරීන්ගෙ ආදරය ලබා ගන්න බැරි කියලා. මම ආයෙ එක වතාවක් එයාගෙන් කලින්දේම ඇහුවා..ඒත් මට ලැබුනේ පරණ උත්තරයමයි...මොනව කරන්නද මේක මගේ ලැබීම වෙන්න ඇති.................

හරියමට මම මේ කථාව ලියන්න සතියකට දෙකකට විතර කළින් සචිනි අක්කා මට කෝල් කරලා කිව්වා "මල්ලී ශෙරීන් බදින්නලු යන්නෙ" කියලා....

අම්මෝ මට ඇත්තටම ඇඩෙන්න ආවා. ඇයි මටම මේ වගේ දේවල් වෙන්නේ. මම මේ තරමටම ඇයි පව්කාර කියලා ඒත් කරන්න දෙයක් නෑ මේ මගේ ලැබීම..

මම මගේ හොදම යාලුවට ආදරේ කලා. ඒත් එයාගෙන් මට ආදරේ ලබා ගන්න බැරි උනා, එයා දැන් කසාද බදින්නලු යන්නේ..කමක් නෑ ශෙරීන් ඔයාට හොදක් වෙනවනෙ කියලා හරි හිතලා හිත හදාගන්න මම උත්සාහ කරන්නම්. ඒත් තවමත් මගෙ හිතේ ඉන්නේ ඔයා විතරයි. ඒත් ඔයානම් ඒ ගැන දන්නෙ නැතුව ඇති. දැන ගත්තත් දැන් ඒකට පරක්කු වැඩියි....

කමක් නෑ මොනවා කරන්නද මේක තමා ජීවීතේ කියන්නේ දුක සැප, ලැබීම් නොලෑබීම් දෙකම තියෙනවා. මේක මගේ නොලෑබීම..

ඔයා සතුටින් ඉදී කියලා මම විශ්වාස කරනවා..මට ඕනේත් එච්චරම තමා...

මට ආයේ මේ ගැන කියන්න දෙයයක් නෑ. මේ කථාව කියවපු ඔයගොල්ලොන්ට මොනවා හිත්නද මම දන්නෑ. ඔයගොල්ලන්ට හිතෙන දේ කමෙන්ට් එකක් විදියට දාලා යන්න....ඒකත් සමහර විට මට හිත හදාගන්න ලොකූ උදව්වක් වෙන්න පුළුවන්.......